Ryan Coogler omawia bluesa, irlandzką muzykę i jego wampirów złoczyńcę w grzesznych

Najnowszy film reżysera Ryana Cooglera, *Sinners *, wykracza poza typowy gatunek horroru wampirów, zanurzając publiczność w bogatym gobelinu kulturowym w Mississippi z lat 30. XX wieku. Film wykorzystuje duszne dźwięki bluesa-kontrowersyjnie oznaczone jako „muzyka diabła”-zagłębić się w życie swoich głównie afroamerykańskich postaci, zakotwiczonych przez fascynujące przedstawienie braci Michaela B. Jordana, Smoke and Stack.

Eric Goldman z IGN chwalił film w swojej recenzji, podkreślając jego unikalne podejście: „Oprócz pragnienia wampirów hemoglobiny * Sinners * ma muzykę przepływającą przez jego żyły, zaczynając od bluesa, że ​​Sammie [Miles Caton] i szanował lokalny muzyk Delta Slim (Delroy Lindo), aby wykonać w dymie i powstrzymać miejsce”. Narracja Cooglera wplata Bluesa w szerszą eksplorację głębokiego wpływu muzyki, łącząc pokolenia i kultury. Temat ten jest odzwierciedlony w postaci Remmick (Jack O'Connell), charyzmatycznego przywódcy wampirów, którego historia przeplata się z irlandzkimi melodiami ludowymi, odzwierciedlając wspólne kolonialne historie postaci ludzkich i wampirów. Goldman zauważa, że ​​te elementy muzyczne sprawiają, że * grzesznicy * „Muzyczne sąsiadujące”, poprawiając eksplorację filmu o tym, jak muzyka echowia echem w czasie i uwiecznia swoich twórców.

W niedawnym wywiadzie dla IGN Coogler omówił znaczenie bluesa i muzyki irlandzkiej w *grzesznicy *, wyróżniające się sekwencje muzyczne filmu i głęboko osobiste połączenie, jaki odczuwał z antagonistą wampirów, Remmick, porównując go z jego doświadczeniem z Killmonger w *Czarnej Pantery *:

Ryan Coogler: Blues Music to potwierdzenie pełnej ludzkości tych postaci. Jest powiązany z kościołem, dlatego niesie ten gatunek muzyczny. To jedna z pierwszych muzyki znanych w Stanach Zjednoczonych, często nazywana muzyką diabła ze względu na wyrok, z którym się spotkał. Ale podczas gdy Kościół zwraca się do duszy, muzyka bluesowa przemawia do całego ciała, obejmując duszę i ciało. Uznaje ból, pożądanie seksualne i gniew nieodłącznie związany z ludzkimi doświadczeniami. Jest to bunt przeciwko opresyjnym sytuacjom, jakie ci ludzie borykali się pokolenie, ale celebruje także piękno ludzkiej kondycji. W przeciwieństwie do kościoła, który może edytować negatywne aspekty, Blues obejmuje wszystkie ludzkie wady i cnoty. W stawie Juke ludzie mogą być ich prawdziwymi, bezpieczną przystanią, w której nie muszą ukrywać swoich pragnień ani prawdziwej natury.

IGN: Jaki jest twój czytanie w społeczności wampirów? Łączą wszystkie osoby z różnych ras i pochodzenia, ale teraz są one raczej kolektywne niż indywidualne. Prawdopodobnie istnieje wiele sposobów interpretacji tego, co to znaczy.

Ryan Coogler: Uwielbiam ten film i chciałem zaprezentować go tak surowy, jak to możliwe. Po wydaniu należy do publiczności, a ich interpretacje są ważne. Pisanie Remmick było głęboko osobistym doświadczeniem, podobnie jak Killmonger w Czarnej Pantery . Chciałem, żeby był mistrzem wampirów, badając różne wymiary wampiryzmu. Byłem podekscytowany przedstawieniem go jako jednej rzeczy na powierzchni, tylko jego prawdziwa natura ujawnia inną perspektywę rasy i tożsamości, która była potężna i wyjątkowa.

25 najlepszych filmów wampirów wszechczasów

26 zdjęć IGN: Moje dwie ulubione sekwencje w tym filmie to dwa wielkie utwory muzyczne. Juke Joint One, a potem wampiry również dostają swoje.

Ryan Coogler: Te sekwencje są kluczowe dla motywu filmu Fellowship and Love. Reprezentują bunt przeciwko strukturom uciskającym, które zaprzeczały tym wyrażeniom. Wspólna scena Juke, wystawiona jako jeden er, gra z czasem, aby zaprezentować ponadczasowość muzyki i jej crossovery kulturowe. Podczas procesu pisania zdałem sobie sprawę, że sam wampiryzm nie wystarczy; Potrzebne były inne nadprzyrodzone elementy i język filmowy, aby przekazać ludzkie doświadczenia związane z wirtuozem. Film oddaje to transcendentne uczucie, w którym muzyka i kultura łączą ludzi z całego pokolenia.

Galeria Sinners

12 zdjęć IGN: Sekwencja juke jest szczególnie niesamowita, ponieważ jest wystawiana jako jeden er. Bawicie się czasem i pokazujesz także crossover kulturowy. Wizualnie pokazujesz nam, w jaki sposób muzyka jest ponadczasowa, a przynajmniej to, co wydobywa ludziom, jest ponadczasowe. W którym momencie zdałeś sobie sprawę, że chcesz grać z czasem w tej scenie?

Ryan Coogler: Pomysł opracowany podczas procesu pisania. Chciałem użyć języka filmowego, aby przedstawić poczucie bycia w pokoju z ludźmi, którzy naprawdę rozumieją występ wirtuozo. To ludzkie doświadczenie, które wykracza poza słowa, a ja starałem się uchwycić to poprzez film. Wspólna kultura Juke z lat 30. XX wieku zrodziła się z konieczności i buntu, pozwalając tym ludziom swobodnie wyrażać się, pomimo ucisku, z którym się mieli.

IGN: Istnieje drugi zestaw muzyczny Tour de Force później, a z perspektywy wampirów przy użyciu tradycyjnej irlandzkiej muzyki ludowej.

Ryan Coogler: Muzyka irlandzka, podobnie jak Delta Blues, jest bogata w ukryte kontrasty. Piosenki takie jak „Rocky Road to Dublin” przekazują złamane serce z wigorem, ucieleśniając opanowanie kontrastu. To odzwierciedla doświadczenia bohaterów, zarówno ludzkich, jak i wampirów, którzy zostali zmuszeni do ubóstwa i zaprzeczali swojej ludzkości. Jednak znajdują radość i bunt w muzyce i tańcu, wspólną cechę w kulturach afrykańskich i irlandzkich. Remmick, wampir, łączy się z tymi ludźmi, pomimo swoich różnic, dokładnie rozumiejąc ich zmagania. To połączenie jest tym, o co chodzi w tworzeniu filmów.