"Ateş Bıçakları: Özel İlk Bakış"

Geliştirici Mercurysteam'in en son projesi Blades of Fire'ı oynamak için oturduğumda, stüdyonun Castlevania: Lords of Shadow Roots'a geri dönmeyi bekledim, God of War God'un modern stilleri ile güncellendi. Bir saat sonra, bir RPG karakter sayfasından ziyade tüm istatistiklerin silahlarımda olduğu olsa da, ruh benzeri bir oynadığımı düşündüm. Üç saatlik uygulamalı seansın sonunda, bu gözlemlerin her ikisinin de aynı anda doğru ve yanlış olduğunu fark ettim: Bu, iyi yıpranmış bir zemin üzerinde açıkça inşa edilen bir oyundur, ancak hem ödünç alınmış bileşenlerinin hem de yeni fikirlerinin benzersiz düzenlemesi aksiyon-macera türüne yeni ve ilginç bir yaklaşımla sonuçlanır.

Sony Santa Monica'nın çalışmalarının tam olarak bir klonu olmasa da, ilk bakışta çok fazla varsayıldığınız için affedilirsiniz. Karanlık fantezi dünyası, ağır vuruş grevleri ve aksiyona yakın kalan üçüncü şahıs kamera ile Ateş Bıçakları , Kratos'un yolculuğunun İskandinav dönemi ile çok ortak noktası var. Konuşabileceğim daha fazla paralellik var: Oyunun açılış saatlerinde gerçekleşen bir demo boyunca, bulmacaların çözülmesine yardımcı olan genç bir arkadaşın yardımıyla kıvrımlı, hazine sandığı yüklü bir haritayı araştırdım. Birlikte, dev bir yaratığın üzerine monte edilmiş bir evde yaşayan vahşi bir kadını aradık. Bazen biraz fazla tanıdık hissedebilir, özellikle de Sınırlı Sağlık İksirlerinizi ve Yeniden doğma düşmanlarınızı yeniden dolduran örs-şekilli kontrol noktaları da dahil olmak üzere, FromSoftware'in kütüphanesinden çalınan birçok öğeyi de hesaba kattığınızda.

Tüm bu aşinalık, 1980'lerin fantezisi havası olan bir dünya aracılığıyla filtreleniyor. Barbar Conan'ın inanılmaz buff askerleri arasında kolayca harmanlandığını hayal ederken, bambu pogo çubuklarına sıçrayan bir grup orangutan benzeri düşman Jim Henson'un labirentinde yer almayacaktı. Hikayenin bile retro bir havası var; Kötü bir kraliçe çeliği taşa dönüştürdü ve bu, onu öldürmek ve dünyanın metalini restore etmek için - esasen bir demirci yarı tanesi olan Aran de Lira - size kalmış. Bu eski okul cazibelerine rağmen, bu aşamada, hikayenin, karakterlerin veya yazmanın zorlayıcı olacağından şüpheliyim-hepsi inanılmaz derecede video oyunu-y , Xbox 360 döneminin unutulmuş hikayelerine benzer.

Yore'un bu oyunlarının çoğu gibi, Blades of Fire'ın en iyi başarıları mekanik gibi görünüyor. Denetleyicideki her yüz düğmesini kullanan yönlü saldırılara dayanan bir savaş sistemine sahiptir. Bir PlayStation Pad'de, Üçgen'e Dokunma Kafayı hedefler, Cross gövdeye gider, kare ve daire sırasıyla sola ve sağa kaydırır. Bir düşmanın duruşunu dikkatli bir şekilde okumakla, bu saldırıları savunmaları kırmak için kullanabilirsiniz. Örneğin, yüzlerini korumak için bir bıçak tutan bir asker, düşük ve bağırsaklarından çarparak hedef alarak aşılabilir. Etki harika bir şekilde susturulur, verdiğiniz yaralardan kalın kan patikası ile.

Bu sistemin gerçekten parladığı durumlar var. Demonun ilk büyük patronu, sallanan bir trol, sadece canavarı parçaladıktan sonra yontulabilecek ikinci bir sağlık çubuğuna sahipti. Lopped olan uzuv saldırı açınızla dikte ediliyor, bu yüzden kulüp sallanan sol kolunu ayırmak için sağ vuruşumu kullanabilirim, tam anlamıyla düşmanımı silahsızlandırabilirim. Daha da iyisi: trolün tüm yüzünü keserek kör bırakabilir ve gözlerini yeniden büyütüp kavgaya devam edene kadar amaçsızca sallanabilirsiniz.

Çoğu oyunla karşılaştırıldığında, silahlarınız büyük miktarda dikkat gerektirir. Bunun gibi ilginç kırışıklıklar savaş zımbalarının çoğunda bulunabilir. Otomatik olarak yenilenmek yerine, saldırınız ve atlatma dayanıklılığı göstergeniz, blok düğmesini tutarak manuel olarak geri yüklenmelidir. Ancak bu yeni fikirlere rağmen Fire Blades'in savaşını belirgin bir şekilde farklı bir kenarla sağlayan genel savaş tonu inkar edilemez bir şekilde SoulSian. Saldırı paterni tanıma ve ince Dodge/Block/Parry pencereleri burada oyunun adıdır ve aynı risk ve ödül duygusu vardır - ceza o kadar şiddetli olmasa bile. Beyninizi Fromoft kas belleğine ulaşmak için kandırmak yeterlidir, ancak bu ne yazık ki sizi buradan kurtarmayacaktır: yönlü saldırı sistemi çok farklı bir kontrol haritası, sol tetikleyiciye yeniden konumlandırılan engelleme güvenliği gerektirir.

Yüz düğmelerinin hiçbirinin kaçmak için kullanılamayacağını hatırlamak için beynimi yeniden sardıktan sonra, işler tıklamaya başladı. Eşsiz yaklaşımlar yavaş yavaş hepsinin ruhları üzerinde merkez sahne aldı ve yakında savaşın ferahlatıcı olarak farklı olduğunu gördüm. Çekirdek hasar işlemi, kanatlı silahlarınızı farklı duruşlarla kullanmanıza izin veren akıllı bir silah sistemi tarafından yükseltilir, ya keskin kenarla kesilir veya sivri uçla itme. Yön sisteminde olduğu gibi, hangi yöntemin en etkili olduğunu belirlemek için düşmanınızı (ayrıca bazı yararlı HUD istemlerini) değerlendirmeniz gerekir.

Yangın ekran görüntüleri bıçakları

9 resim Başlık onu vermediyse, silahlarınız ateş bıçaklarının kalbidir. Ve çoğu oyunla karşılaştırıldığında, büyük miktarda ilgi talep ediyorlar. Tekrarlanan kullanımla donuk silahlar donuk, yani her ardışık grev, bir öncekinden daha az hasar verir. Hepsi zamanla toplanır, bu yüzden silahınızın bıçağını yenilemek için bir keskinleştirme taş kullanmanız gerekir. Bu veya farklı bir duruşa geçin; Kenar ve uç birbirinden bağımsız olarak yıpranır, bu da bunların dövüş tarzınızdan etkilenen somut öğeler olduğuna katkıda bulunur.

Monster Hunter'da olduğu gibi, kılıcınızı orta savaşta keskinleştirmek için yer açmayı öğreneceksiniz. Ancak her silahın, ne kadar iyi önemsediğinize bakılmaksızın, sürekli olarak tükenen bir dayanıklılık ölçer vardır. Silahınız kaçınılmaz olarak paramparça olduğunda, bir örs kontrol noktasında onarabilirsiniz. Ya da kuşkusuz ateş bıçaklarının en önemli ve ayırt edici inovasyonunda yeniden işçiliğe başlamak için onu hammaddelerine eritebilirsiniz: Forge.

Silah tasarımınız tamamlandığında, bir örs üzerinde metali fiziksel olarak çekmelisiniz. Mercurysteam'in kapsamlı bir silah işçiliği sistemi yarattığını söylemek yetersizdir. Dünyada yeni silahlar bulmak yerine, her silahın hayatı burada Forge'de başlıyor. Aran'ın bir kara tahtaya çizdiği temel bir silah şablonunun seçimi ile başlar. Buradan ince ayar yap ve değiştiriyorsunuz. Örneğin, bir mızrak tasarlarken, hem direğin uzunluğunu hem de mızrak başlığının şeklini ayarladım. Her karar silahın istatistiklerine yansır; Daha uzun bir kutup mızrak aralığını arttırırken, kafanın şekli kesme veya delme konusunda daha yetkin olup olmadığını belirler. Farklı malzemeler ağırlığı etkiler ve sırayla silahın dayanıklılık havuzunuzdaki taleplerini değiştirir. Bütün bunlar silahınızı gerçekten hazırladığınız hissini veriyor. Yaratılamanızı bile adlandırıyorsunuz.

Çoğu işçilik sistemi orada sona erecekti. Ateş bıçaklarında , bu sadece yarı noktadır. Tasarımınız tamamlandığında, bir örs üzerinde metali fiziksel olarak çekmelisiniz. Bu, her çekiç grevinin uzunluğunu, kuvvetini ve açısını kontrol ettiğiniz dikkate değer bir şekilde ilgili bir mini oyunla elde edilir. Ekran boyunca kavisli bir çizgi nihai ideali temsil eder ve çekiçin her darbesi ile, bu kavisli çizginin şekline uyacak şekilde bir grafik ekolayzıra benzeyen bir dizi dikey çubuk düzenlemeye çalışırsınız. Çeliğin fazla çalışmak daha zayıf bir silahla sonuçlanacaktır, bu nedenle amaç bu çizgiyi mümkün olduğunca az grevle yeniden yaratmaktır. Çabalarınız bir yıldız derecesi ile ödüllendirilir; Ne kadar çok yıldız elde ederseniz, yaratımınızı kalıcı olarak kırmadan ve sonsuza dek kaybolmadan önce onarabilirsiniz.

Forge fikrini ve tipik olarak menü güdümlü bir sisteme nasıl bir beceri unsuru sunduğunu gerçekten seviyorum. Ancak örsteki birkaç seanstan sonra bile, mini oyunun sinir bozucu bir şekilde geniş buldum. Vurduğum alanlar ile metalin ortaya çıkan şekli arasında net bir bağlantı yoktu. Umarım bazı iyileştirmeler veya sadece daha iyi bir öğretici, lansmandan önce uygulanır - Blades of Fire'ın en ilginç özelliğinin tahrişle gölgelenmesi utanç verici olacaktır.

Forge'nin kalbindeki fikir, üç saatlik bir demo oturumunun sınırlarının çok ötesine geçen bir şeydir. Mercurysteam, yarattığınız silahlara derinden bağlı hissetmenizi ve yolculuğunuzun süresi boyunca onları yanınızda taşımanızı istiyor-geliştiricinin “60-70 saatten az olmayacağını” iddia ettiği bir yolculuk. Dünyayı keşfederken ve yeni metaller bulurken, güvenilir kılıçlarınızı, eksenlerinizi, çekiçlerinizi ve mızraklarınızı mülklerini geliştirmek için yeniden şekillendirebilecek ve her zaman yeni ve daha zor zorluklara uygun olduklarından emin olabilirsiniz. Siz ve silahlarınız arasındaki bu ilişki ölüm sistemi tarafından vurgulanmaktadır; Yenilgi üzerine, kullandığınız silahı bırakın ve onsuz yeniden doğurursunuz.

Dark Souls'dan esinlenen başka bir tamirci, ancak farklı, tartışmasız daha anlamlı bir bağ üzerine inşa edildi: Kayıp ruhlar her zaman daha fazla öldürme ile yenilenebilir, ancak bağlantı kurduğunuz parlak bir kılıç yeri doldurulamaz. Neyse ki düşmüş silahlarınız dünyada kalıcı olarak kalacak, bu yüzden tek zorluğunuz kaybettiğiniz şeyi kurtarmanın bir yolunu bulmak. Bunun tüm kampanyada nasıl oynandığını görmeyi dört gözle bekliyorum ve herhangi bir geri izleme, bir düzine saat önce ilişkinizi yeniden canlandırabileceğiniz ve yeniden canlandırabileceğiniz silahlarla yeniden bir araya gelecekse.

Mercurysteam'in Dark Souls ve kardeşlerinden birden fazla fikir benimsediğini görmek şaşırtıcı değil. Bu kısmen fromsoftware'in aksiyon oyunları üzerindeki görünüşte geri döndürülemez etkisidir, ancak aynı zamanda ateş bıçaklarının karanlığın bıçağı için manevi bir halef olduğu için: 2000'lerin başlarındaki bir kalıntı, Mercurysteam'in kurucu üyeleri tarafından geliştirilmiştir (en azından, en azından, en azından) Souls serilerine bir öncü olarak kabul edilir. Birçok yönden, bu geliştiriciler sadece kaldıkları yerden alıyorlar ve türden uzak zamanlarında diğer stüdyolar tarafından yapılan ilerlemeleri uyguluyorlar.

Oynadığım gibi, Mercurysteam'in görünen etkilerinin yerçekimi çekimini hissedebiliyordum-bu projenin onlarca yıllık selefinin acımasız savaşı, Fromsoft'un Yenilikleri ve Dünya God of War Tasarım. Ancak bu fikirlerin görülmesi açık olduğu kadar, stüdyonun son çalışmalarını tanımlamaktan yoksundurlar. Sirk gibi bir ruh gibi ya da bir savaş benzeri yapmak yerine, bu sıkı yerleşik sistemler daha büyük bir fikir tuvalinin bir parçası olarak yeniden yorumlanmıştır. Bıçakların Ateşi, onu bariz oyun dokunmatik taşlarından başarılı bir şekilde uzaklaştıran bir tarife sahiptir.

Bazı yanlışlarım var-bu oldukça genel karanlık fantezi dünyasının 60 saatlik bir macerayı destekleme zorluğuna bağlı olup olmadığından emin değilim ve üç saat içinde üç kez aynı ağ geçidi miniboss ile mücadele ettim, bu da bana sunulan çeşitliliği sorgulamamı sağlıyor. Ancak sahte bıçaklarınız ile karşılaştığınız düşmanlar arasındaki ilişki derinliği beni tamamen ilgilendirdi. Karmaşık ve açıkçası, Elden Ring ve Monster Hunter gibi geniş oyunların ana akım hitler haline geldiği bir zamanda, bence Bıçaklar Of Fire, sahneye büyüleyici bir şeye katkıda bulunma potansiyeline sahip.