Xbox zaprezentuje absurdalne wybory postaci RPG w grach nowej generacji

Kiedy *Booker DeWitt, Booker DeWitt, Booker DeWitt, wchodzi w Skybound City of Columbia, lokalne władze są już w stanie Czekali na tak zwanego fałszywego proroka, a ich zapał jest dopasowany tylko przez paranoję, która napędza kulturę strachu miasta. W rezultacie relacje naocznych świadków są niezwykle niespójne-w jednej chwili ścigasz krasnolud mieszanego rasy, następnego Francuza z brakującym okiem i na jego nazwisko mniej niż pięć stóp.

Później, gdy Dewitt natknie się na szkic, który składa kompozyt, słyszy opis pełen uprzedzeń rasowych i bezpodstawnych założeń: „Czerwone kręcone włosy? Zdecydowanie Irlandczycy. I anarchista - oczywiście”. To absurdalne, ale to także genialne opowiadanie historii. Irracjonalne gry programistów wykorzystuje tę farsową scenę, aby ujawnić, jak bigoteria zniekształca percepcję, a ostatecznie, w jaki sposób systemy przekonań mogą odkryć całe społeczeństwa od wewnątrz.

To sprytne urządzenie narracyjne powróciło na myśl podczas ostatniej prezentacji Xbox, w której * Clockwork Revolution * dokonało rozprysku ze szczegółowym ujawnieniem. Gra przedstawia świat steampunk pełen przesadnych postaci, mechaniki odgrywania czasu i bogaty potencjał odgrywania ról. Podczas gdy porównania do * Bioshock Infinite * są naturalne-podmiot miłość obu gier do estetyki z początku XX wieku i alternatywne harmonogramy-ich podejścia znacznie się różnią.

Na pierwszy rzut oka * rewolucja zegarowa * może wydawać się duchowym następcą kultowego tytułu irracjonalnego, szczególnie w przypadku jego przemysłowej mechaniki i manipulacji czasowej. Możesz przepuścić zanieczyszczenia do nienaruszonych ścian w środkowej walce i użyć ich do osłony-tak ekscytującego mechanika. Ale pod powierzchnią stworzenie Inxile jest czymś zupełnie innym: głębokie, oparte na wyborze zachodnie RPG w tradycji *Wasteland *, *The Bard's Tale *i *Planescape: udręka *.

Jeden wyróżniający się moment w wersji demo zawiera szlachcica opisującego podejrzanego o włamanie do mechanicznego konstabla. Jego konto ma dziko od „Wysokiego i szczupłego” do „muskularnego i zwinnego”, po czym w końcu zdecydował się na „z wąsami… nie, większe!” W przeciwieństwie do *BioShock Infinite *, gdzie takie przesady podkreślają uprzedzenia społeczne, tutaj służy on inny cel: pokazując elastyczność *systemu dostosowywania charakteru *Revolution *Clockwork Revolution *.

Od samego początku gracze kształtują swoją tożsamość na tle, takich jak Gearsmith - ci, którzy ocierali się przez życie - lub Bookwardena, uratowane przed domoiną przez zamożnego socjologa. Cechy takie jak Stalker Street i Whisperer Steam oferują dalszą głębię, podczas gdy punkty atrybutów wpływają na wszystko, od odporności chemicznej po umiejętności perswazji. Podróż w czasie to nie tylko sztuczka - jest to podstawowa pętla rozgrywki, która pozwala Twoim wcześniejszemu działaniom przesunąć się w przyszłość, przekształcając otaczający cię świat w znaczący sposób.

Przesadzony ton gry pięknie uzupełnia jej mechanikę RPG. Daje miejsce na niekonwencjonalne wybory, które wykraczają poza typowe archetypy RPG. To sprawia, że ​​*rewolucja zegarowa *czuje się bliżej ducha *The Outer Worlds 2 *niż *BIOSHOCK INFINITE *. Oba tytuły podkreślają środowiska reaktywne i narracje oparte na graczach, pozwalając na niuansowe, dziwaczne, a nawet wręcz głupie kompilacja postaci.

W kontynuacji Obsidian grasz jako agent Dyrekcji Ziemi - ale to nie znaczy, że musisz być heroiczny, a nawet kompetentny. Być może dołączyłeś, by uciec przed przestępcą, a może sfałszowałeś swoją rolę po szczęśliwym wypadku. Twoje pochodzenie nie jest zamknięte, co daje swobodę tworzenia naprawdę wyjątkowej postaci.

Obie gry mają wizualny styl przypominający *Czarnoksiężnik Oz * - Bold Colours, Ordate Designs i kostiumy, które nie wyglądałyby nie na miejscu w muzycznej liczbie. Ta stylizowana prezentacja pomaga wspierać ekscentryczne systemy RPG, umożliwiając kreatywne i niezapomniane decyzje, nie traktując się zbyt poważnie.

Na przykład * Zewnętrzne Worlds 2 * wprowadza wady takie jak złe kolana, co zwiększa prędkość ruchu, ale ostrzega wrogów za każdym razem, gdy wstajesz. Lub Kleptomaniac, który powoduje niespodziewanie kradnące przedmioty, zmuszając cię do wypowiedzenia się z kłopotów. Te dziwactwa dodają smaku i konsekwencji tworzeniu postaci, dzięki czemu każda rozgrywka jest wyraźna.

Jeszcze bardziej zachwycająco absurdalna jest opcja gry jako głupia - gdzie twój brak inteligencji prowadzi do zabawnych interakcji, takich jak naprawienie komputera z puszką hot dogów. Tego rodzaju celowa głupota jest odzwierciedlona w *Revolution Clockwork *, szczególnie w chwilach takich jak niesławna scena zwiastuna. Ignorowanie groźnego sklepikarza na korzyść jego nieśmiałego asystenta prowadzi do szokującego, mrocznego komediowego morderstwa - w całości wyznaczonym przez słabe wybory dialogowe.

Tego rodzaju scenariusze są rzadkie w nowoczesnych grach RPG, w których drzewa dialogowe często przetwarzają znane tropy. Tutaj jednak rozwijają się dzięki surrealistycznym ustawieniom i dzikim zmianom tonalnym. Nie pasują do poważniejszych światów *udręki: przypływy Numenera *lub *Avowed *, co oznacza, że ​​te nowe tytuły pomagają utrzymać ten gatunek świeży i ewoluować.

Oczywiście nie wszyscy docenią chaotyczny ton. Zawsze istnieje ryzyko, że humor może nosić cienkie lub zderzają się z oczekiwaniami gracza. Ponieważ jednak obie gry są zbudowane wokół wyboru, najbardziej ekstremalne elementy pozostają opcjonalne. Niezależnie od tego, czy chcesz władać muzycznym mieczem świetlnym, który synchronizuje ataki na muzykę, czy ignoruj ​​każdą wskazówkę społeczną i zabić kogoś, decyzja jest twoja. To jest piękno RPG opartych na wyborze-dostosowują się do twoich preferencji, a nie na odwrót.

Na razie chętnie zanurzam się w * Revolution Clockwork * i stworzyć własną wersję łotra Cockney - z pomocą podejrzanego gliny robota, który kwestionuje moje rosnące umiejętności społeczne. „Dlaczego taki charyzmatyczny?” on mruczy. „Były miłośnik zmienił przestępcę? Naprawdę?”