Xbox, yeni nesil oyunlarda saçma RPG karakter seçeneklerini ortaya çıkarıyor

*Bioshock Infinite *'nın kahramanı Booker DeWitt, parumlu şehir şehrine adım attığında, yerel yetkililer zaten yüksek tetikte. Sözde sahte peygamberi bekliyorlardı ve onların hevesleri sadece şehrin korku kültürünü besleyen paranoya ile eşleştiriliyor. Sonuç olarak, görgü tanığı hesapları çılgınca tutarsızdır-bir an karışık yarış cüce, bir sonraki eksik gözü olan bir Fransız ve ismine beş metreden daha az.

Daha sonra, Dewitt bir kompozit birleştiren bir eskiz sanatçısına tökezlediğinde, ırksal önyargı ve temelsiz varsayımlarla dolu bir açıklamayı duyar: “Kırmızı kıvırcık saçlar? Kesinlikle İrlandalı. Ve bir anarşist - elbette.” Saçma, ama aynı zamanda parlak bir hikaye anlatımı. Geliştirici Irrational Games, bağnazlığın algıyı nasıl bozduğunu ve nihayetinde inanç sistemlerinin tüm toplumları içeriden nasıl çözebileceğini ortaya çıkarmak için bu saçma sahneyi kullanıyor.

Bu akıllı anlatı cihazı, * Clockwork Revolution * 'ın detaylı bir açıklama ile sıçramasını yaptığı son Xbox Vitrini sırasında akla geldi. Oyun, abartılı karakterler, zaman bükme mekaniği ve zengin rol yapma potansiyeli ile dolu bir steampunk dünyası sunuyor. * BioShock Infinite * ile karşılaştırmalar doğal olsa da-hem oyunun 20. yüzyılın başlarında estetik ve alternatif zaman çizelgeleri için sevgisi-yaklaşımları önemli ölçüde farklıdır.

İlk bakışta, * Clockwork Revolution *, özellikle endüstriyel ortamı ve zamansal manipülasyon mekaniği ile Irrate'in ikonik unvanına manevi bir halef gibi görünebilir. Enkazları bozulmamış duvarlara geri döndürebilir ve onları örtbas için kullanabilirsiniz-göründüğü kadar heyecan verici bir tamirci. Ancak yüzeyin altında, Inxile'nin yaratılışı oldukça farklı bir şeydir: *araziye *, *ozan hikayesi *ve *planescape: işkence *geleneğinde derin, seçim odaklı bir batı RPG.

Demoda göze çarpan bir an, mekanik bir memur için bir hırsızlık şüphelisini tanımlayan bir asilzade içeriyor. Nihayet “bıyıkla… hayır, daha büyük!” Bu tür abartıların toplumsal önyargıyı vurguladığı *Bioshock Infinite *'dan farklı olarak, burada başka bir amaca hizmet eder: *Clockwork Revolution *' nın karakter özelleştirme sisteminin esnekliğini sergilemek.

Başından beri, oyuncular kimliklerini Gearsmith gibi arka planlarla şekillendiriyorlar - yaşam boyunca yollarını temizleyenler - ya da kitaptan, zengin bir sosyolog tarafından yetimhaneden kurtarıldı. Street Stalker ve Steam Whisperer gibi özellikler daha fazla derinlik sunarken, öznitelik noktaları kimyasal dirençten ikna becerilerine kadar her şeyi etkiler. Zaman yolculuğu sadece bir hile değil, geçmiş eylemlerinizin geleceğe dalgalanmasını sağlayan ve etrafınızdaki dünyayı anlamlı şekillerde yeniden şekillendiren temel bir oyun döngüsüdür.

Oyun üst ton, RPG mekaniğini güzel bir şekilde tamamlıyor. Tipik RPG arketiplerinin ötesine geçen alışılmadık seçimlere yer açar. Bu *saatlik devrimini *Dış Dünyalar 2 *'e Ruh olarak *bioshock sonsuz *daha yakın hissettirir. Her iki başlık da reaktif ortamları ve oyuncu güdümlü anlatıları vurgular, nüanslı, ilginç ve hatta açıkça aptal karakter yapılarına izin verir.

Obsidian'ın devam filminde, Dünya Direktörlüğü ajanı olarak oynarsınız - ancak bu kahramanca ve hatta yetkin olmanız gerektiği anlamına gelmez. Belki de suçlu bir geçmişten kaçmak için katıldınız, ya da belki de şanslı bir kazadan sonra role yol açtınız. Arka planınız kilitli değil, size gerçekten eşsiz bir kişilik oluşturma özgürlüğü veriyor.

Her iki oyun da oz *sihirbazını anımsatan bir görsel yetenek paylaşıyor - koza renkler, süslü tasarımlar ve müzikal bir sayıda yer almayacak kostümler. Bu stilize sunum, eksantrik RPG sistemlerini desteklemeye yardımcı olur ve kendini çok ciddiye almadan yaratıcı ve unutulmaz kararlara izin verir.

Örneğin, * Dış Dünyalar 2 * kötü dizler gibi kusurlar sunar, bu da hareket hızını artırır, ancak her ayağa kalktığınızda düşmanları uyarır. Ya da karakterinizin beklenmedik bir şekilde eşyaları çalmasına neden olan ve sizi beladan çıkma yolunuzu konuşmaya zorlayan Kleptomaniac. Bu tuhaflıklar, karakter yaratmaya lezzet ve sonuç katar, bu da her oyunu farklı kılar.

Daha da nefis saçma, aptal olarak oynama seçeneğidir - istihbarat eksikliğinizin, bir bilgisayarı sosisli sandviçli bir teneke ile sabitlemek gibi komik etkileşimlere yol açar. Bu tür kasıtlı sersemlik *Clockwork Revolution *'da, özellikle fragmanın rezil dükkan sahnesi gibi anlarda yansıtılır. Tehdit asistanı lehine tehdit eden bir dükkâncıyı görmezden gelmek, tamamen kötü diyalog seçimleri tarafından tetiklenen şok edici, karanlık komedi cinayetine yol açar.

Bu tür senaryolar, diyalog ağaçlarının genellikle tanıdık tropikleri geri dönüştürdüğü modern RPG'lerde nadirdir. Ancak burada, gerçeküstü ayarlar ve vahşi ton değişimleri sayesinde gelişiyorlar. *Torment: Numenera *veya *avowed *'in daha ciddi dünyalarına uymazlardı, bu da bu yeni başlıkların türün taze ve gelişmesine yardımcı olduğu anlamına geliyor.

Tabii ki, herkes kaotik tonu takdir etmeyecek. Her zaman mizahın oyuncu beklentileri ile ince giyme veya çatışma riski vardır. Bununla birlikte, her iki oyun da seçim etrafında inşa edildiğinden, en aşırı unsurlar isteğe bağlı kalır. İster müziğe saldırıları senkronize eden veya her sosyal ipucunu görmezden gelen ve birini öldürmek için bir müzik ışın kılıcı kullanmak isteyin, karar sizindir. Bu, seçim güdümlü RPG'lerin güzelliğidir-tercihlerinize uyum sağlarlar, başka bir şekilde değil.

Şimdilik, * Clockwork Revolution * 'a dalmak ve kendi bir Cockney Rogue'un kendi versiyonunu yapmak için istekli oluyorum - yükselen sosyal becerimi sorgulayan şüpheli bir robot polisinin yardımıyla. "Neden bu kadar karizmatik?" mırıldanıyor. "Eski sevgilisi cezai beyni mi döndü? Gerçekten mi?"