De laatste van ons maker Neil Druckmann zegt dat hij nooit van plan is voor vervolgjes: ‘Dat vereist een niveau van vertrouwen dat ik niet heb’

Tijdens de Dice -top in Las Vegas bespraken de Naughty Dog's Neil Druckmann en Sony Santa Monica's Cory Barlog het doordringende thema van twijfel in game -ontwikkeling. Hun uurlange gesprek had betrekking op persoonlijke onzekerheden, creatieve processen en de uitdagingen van vervolg.

Een belangrijke afhaalmaaltijd vanuit het perspectief van Druckmann op vervolgjes was zijn onconventionele aanpak: hij is niet van plan om meerdere games tegelijkertijd te zijn. Hij richt zich intens op het huidige project en benadert elke game als een zelfstandige ervaring. Hoewel incidentele vervolgideeën naar boven kunnen komen, geeft hij prioriteit aan het volledig realiseren van het potentieel van de huidige game, in plaats van ideeën op te slaan voor toekomstige afleveringen. Hij legde zijn benadering van vervolgjes uit als het opnieuw bezoeken van onopgeloste elementen en karakterbogen uit eerdere games, en als er geen dwingende richting ontstaat, beschouwt hij het verhaal van het personage. Hij noemde de Uncharted -serie als een voorbeeld en benadrukte hun iteratieve benadering van het verhaal van elke game en karakterontwikkeling.

Barlog, omgekeerd, bekende een meer uitgebreide, langetermijnplanningsstijl, die vaak huidige projecten verbindt met ideeën die jaren eerder zijn opgemerkt. Hij erkende de inherente stress en potentiële valkuilen van deze methode, inclusief de dynamiek van het veranderende team en de evoluerende perspectieven in de loop van de tijd. Deze benadering, hoewel mogelijk lonend, brengt een aanzienlijk risico met zich mee en vereist een hoge mate van vertrouwen in de langetermijnvisie. Druckmann contrasteerde dit door zijn voorkeur te vermelden om zich te concentreren op de onmiddellijke taken die bij de hand zijn, zonder het vertrouwen om zo ver in de toekomst te projecteren.

Het gesprek verschoof naar de emotionele tol van spelontwikkeling. Druckmann deelde een anekdote over Pedro Pascal's perspectief op kunst als de drijvende kracht achter zijn werk, en benadrukte de passie die het creatieve proces voedt ondanks de inherente uitdagingen en negativiteit. Hij benadrukte het belang van deze passie, zelfs te midden van stress, doodsbedreigingen en andere tegenslagen, waardoor uiteindelijk vervulling werd gevonden bij het samenwerken met getalenteerde individuen.

Barlog, die nadenkt over zijn carrière en de recente pensionering van zijn collega, Ted Price, onderzocht de vraag wanneer genoeg genoeg is. Hij gaf openhartig toe dat de creatieve drive onverzadigbaar is en een interne "demon van obsessie" beschrijft die hem meedogenloos naar voren duwt, zelfs na het bereiken van belangrijke mijlpalen. Deze meedogenloze achtervolging, hoewel potentieel schadelijk, is intrinsiek gekoppeld aan zijn passie voor het maken van games.

Druckmann weergalmde dit sentiment, maar met een meer afgemeten toon, en benadrukte de uiteindelijke creatie van kansen voor anderen terwijl hij geleidelijk zijn dagelijkse betrokkenheid vermindert. Hij stelt zich een toekomst voor waarin hij een stap terug kan doen, waardoor anderen de uitdagingen en kansen kunnen omarmen die hij heeft helpen creëren. Barlog reageerde humoristisch op het perspectief van Druckmann met een grapverklaring van pensioen.