Sonumuz yaratıcısı Neil Druckmann, asla devam filmi planlamadığını söylüyor: 'Bu, sahip olmadığım bir güven seviyesi gerektiriyor'

Las Vegas'taki Dice Zirvesi'nde Naughty Dog'un Neil Druckmann ve Sony Santa Monica'nın Cory Barlog, oyun gelişiminde yaygın şüphe temasını tartıştı. Bir saatlik konuşmaları kişisel güvensizlikleri, yaratıcı süreçleri ve devam filmlerinin zorluklarını kapsadı.

Druckmann'ın devam filmlerine bakış açısından önemli bir paket onun alışılmadık yaklaşımıydı: aynı anda birden fazla oyun planlamıyor. Mevcut projeye yoğun bir şekilde odaklanıyor ve her oyuna bağımsız bir deneyim olarak yaklaşıyor. Ara sıra devam filmleri ortaya çıkabilirken, gelecekteki taksitler için fikir tasarrufu yerine, mevcut oyunun potansiyelini tam olarak gerçekleştirmeye öncelik verir. Devam filmlerine yaklaşımını, önceki oyunlardan çözülmemiş unsurları ve karakter yaylarını tekrar ziyaret etmesi olarak açıkladı ve zorlayıcı bir yön ortaya çıkmazsa, karakterin hikayesini sonuçlandırdığını düşünüyor. Uncharted serisini örnek olarak gösterdi ve her oyunun anlatısı ve karakter gelişimine yinelemeli yaklaşımlarını vurguladı.

Barlog, tersine, daha ayrıntılı, uzun vadeli bir planlama tarzına itiraf etti ve genellikle mevcut projeleri yıllar önce tasarlanan fikirlere bağladı. Değişen ekip dinamikleri ve zaman içinde gelişen perspektifler de dahil olmak üzere bu yöntemin doğal stresini ve potansiyel tuzaklarını kabul etti. Bu yaklaşım, potansiyel olarak ödüllendirici olsa da, önemli risk taşır ve uzun vadeli vizyona yüksek derecede güven gerektirir. Druckmann, eldeki acil görevlere odaklanma tercihini belirterek, şimdiye kadar geleceğe projelendirme güveninden yoksundu.

Konuşma, oyun gelişiminin duygusal ücretine geçti. Druckmann, Pedro Pascal'ın sanat perspektifi hakkında çalışmalarının arkasındaki itici güç olarak bir fıkra paylaştı ve doğal zorluklara ve olumsuzluğa rağmen yaratıcı süreci besleyen tutkuyu vurguladı. Stres, ölüm tehditleri ve diğer aksiliklerin ortasında bile bu tutkunun önemini vurguladı ve sonuçta yetenekli bireylerle işbirliği yaparken tatmin oldu.

Barlog, kariyeri ve meslektaşı Ted Price'ın son emekliliğini yansıtarak, ne zaman yeterli olduğu sorusunu araştırdı. Yaratıcı bir sürüşün doyumsuz olduğunu, önemli kilometre taşlarına ulaştıktan sonra bile onu acımasızca ileriye iten bir iç "saplantı iblisini" tanımladığını itiraf etti. Bu acımasız arayış, potansiyel olarak zararlı olsa da, özünde oyun yaratma tutkusuyla bağlantılıdır.

Druckmann bu duyguyu yineledi, ancak daha ölçülen bir tonla, günlük katılımını yavaş yavaş azalttığı için başkaları için fırsatların yaratılmasını vurguladı. Geri adım atabileceği bir gelecek öngörerek, başkalarının yaratmaya yardım ettiği zorlukları ve fırsatları benimsemesine izin veriyor. Barlog, mizahi bir şekilde, Druckmann'ın bakış açısına bir emeklilik beyanı ile cevap verdi.